ေဒၚေအးေအးခိုင္
အမ်ဳိးသမီးမ်ား
ေတာ္လာျခင္းသည္ က်မတို႔ လူ႔ေဘာင္အတြက္ ခြန္အားတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္ဟူေသာ အယူအဆ
တစ္ရပ္ကုိ က်မတို႔ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ႏွင့္ လက္ခံရမည့္
သေဘာတရား တစ္ခု ျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ေျပာႏုိင္ ဆိုႏိုင္လာျခင္းသည္
အမ်ဳိးသားမ်ား၏ အခ်ိန္ေပးမႈႏွင့္ ေလးစား တန္ဖိုးထားမႈမ်ားေၾကာင့္
ဆိုသည္ကိုလည္း ေမ့ထား၍ မရေပ။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ႏုိင္ငံေရး သုိ႔တည္းမဟုတ္ စီးပြားေရး၊ အမ်ဳိးသမီးေရးဆိုင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရး၊ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ အေၾကာင္းမ်ားကို စတင္ ေျပာလာေနျခင္းသည္ အမ်ဳိးသားမ်ားကို တုိက္ခုိက္ခ်င္၍ေလာ။ သုိ႔တည္းမဟုတ္ အႏိုင္ ယူခ်င္၍ေလာ ဆုိသည္မွာ ဒီကေန႔ ေမးစရာ ေမးခြန္းတစ္ရပ္ ျဖစ္လာေနသည္မွာ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းေသာ အေျခအေန တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ က်မတို႔ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ အျခားေသာ အေနာက္ႏိုင္ငံႏွင့္ အခ်ဳိ႕ေသာ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားမွ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္မတူ အမ်ဳိးသမီးေရးဆိုင္ရာ စကားမ်ားကို ယေန႔မွ ခြန္းႀကီးခြန္းငယ္ ေျပာလာေနၾကသည္မွာ ေမးခြန္း တစ္ခုလည္း တၿပိဳင္တည္းတြင္ ျဖစ္ေပၚလာေနပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ က်မတုိ႔ ေျပာဆိုရန္ ေနာက္က်ေနခဲ့ရသနည္း။
အေၾကာင္းမ်ားစြာ ရိွပါသည္။ ပထမအခ်က္ အေနျဖင့္ က်မတို႔ႏိုင္ငံသည္ အမ်ဳိးသားမ်ား (Patriarchy ) ႀကီးစိုးေသာ ႏိုင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအခ်က္ အေနျဖင့္ အျခားေသာ ႏုိင္ငံမ်ားမွ က်ယ္ျပန္႔ေသာ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ေလ့လာရန္ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးေသာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံလည္း ျဖစ္သည္။ တတိယအခ်က္ အေနျဖင့္ အမ်ဳိးသားမ်ား ႀကီးစိုးေသာ စစ္အာဏာရွင္ႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံလည္း ျဖစ္သည္။
ပထမအခ်က္ ျဖစ္သည့္ အမ်ဳိးသားမ်ား ႀကီးစိုးျခင္းသည္ က်မတို႔ ျမန္မာအသိုင္းအ၀န္း တစ္ခုထဲတြင္ ျဖစ္ေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ တကမၻာလံုးရိွ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားတြင္ ျဖစ္ေနေသာ အေျခအေနျဖစ္သလို ကမၻာ့ကုလသမဂၢႀကီးတြင္ပင္ အမ်ဳိးသား မ်ားစြာသည္ ေနရာယူျခင္းျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ ႀကိဳးစားရုန္းကန္၍ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပိုမို ပါ၀င္လာႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားေနၾကရေပသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္လည္း အမ်ဳိးသားမ်ားသည္ ေနရာအဆင့္အတန္း ေပါင္းစံုတြင္ ေနရာယူထားၾကေပသည္။ လူမႈအသိုင္းအ၀န္း ျဖစ္ေသာ အဖြဲ႔႔အစည္းမ်ားတြင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ က႑မ်ားျဖစ္ေသာ ဘုန္းရိွေသာ ဘုန္းႀကီးဟူေသာ အဆင့္မွသည္ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အဆင့္ဆင့္မ်ားတြင္ လည္းေကာင္း၊ သတင္းေလာကမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသား သတင္းသမားမ်ားမွသည္ မီဒီယာ၏ အဆင့္တုိင္းတြင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စာေပသင္ၾကားေရးႏွင့္ စာေပျပဳစုရာတြင္ လည္းေကာင္း အမ်ဳိးသားမ်ားစြာက ေနရာယူျခင္းျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးတုိ႔၏ ပါ၀င္ႏုိင္မႈ အဆင့္အတန္း ေႏွးေကြးေနေပေသးသည္။
အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ပါ၀င္ႏုိင္မႈ အေျခအေနမ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားေသာ အေျခအေနမ်ား ေအာက္တြင္ အမ်ဳိးသားမ်ား၏ အျမင္အေတြးမ်ားျဖင့္သာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ အခန္းက႑မ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေနၾကေပသည္။ ဥပမာ တစ္ခုကို ျပရမည္ဆိုလွ်င္ အမ်ဳိးသားမ်ား ႀကီးစိုးေသာ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရး လုပ္ငန္းတြင္ ဆိုပါစို႔၊ အမ်ဳိးသမီးေရးကုိ နားလည္မႈ အားနည္းေနေသးသည့္ အခ်ိန္တြင္ အမ်ဳိးသားမ်ားသည္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ သိမ္ငယ္စရာ၊ သုိ႔မဟုတ္ မွတ္ထင္သြားစရာ ျဖစ္သည့္ (ေလာကနီတိ) တြင္ ပါ၀င္ေသာ “အမ်ဳိးသမီးဟူသည္ တဏွာရာဂ ႀကီးသည္”၊ “လ်ဳိ႕၀ွက္ (မတိုင္ပင္)သင့္ေသာ စကားကုိ မိန္းမမ်ားကို မေျပာဆိုသင့္”၊ “မိန္းမတို႔၏ အျပစ္ ကိုးပါး” စသည္ စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွ ေဘးဖယ္ထားမႈမ်ားကုိ ခြင့္ျပဳထားေနဆဲ အေျခအေနတြင္ ရိွေနေပေသးသည္။ ၄င္းတို႔မွာ အမ်ဳိးသားမ်ား ႀကီးစိုးေနေသာ အေျခအေနေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးတုိ႔အေပၚ လြမ္းမိုးခံေနရေသာ အေျခအေန ျဖစ္ေပသည္။
ဒုတိယအခ်က္ အေနျဖင့္ အျခားေသာ လူမႈ အသုိင္းအ၀န္းမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈ နည္းပါးျခင္းသည္လည္း ျမန္မာလူမႈ အသိုင္းအ၀န္းအတြက္ အမ်ဳိးသမီးေရးဆုိင္ရာ အသိဥာဏ္အားနည္းမႈ ျဖစ္ရသလုိ အျခားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားတြင္ ထိုနည္းတူပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အသိပညာ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးႏွင့္ ဆိုင္ေသာ စာအုပ္စာေပမ်ားကို က်ယ္ျပန္႔စြာ ေလ့လာဆည္းပူးခြင့္ မရရိွၾကေပ။
လူအမ်ားစုသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အစိုးရအႀကိဳက္ ဆင္ဆာ ျပဳလုပ္ထားေသာ စာေပမ်ားကိုသာ ေလ့လာဆည္းပူးရသည္။ ယေန႔ ႏုိင္ငံတကာတြင္ ေျပာဆုိေနၾကေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ထဲထဲ၀င္၀င္ ျပည္သူျပည္သားမ်ား နားလည္ႏုိင္ရန ္အတြက္ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိျခင္း မရိွေသးေပ။ အခ်ဳိ႕ေသာ မဂၢဇင္းမ်ားျဖစ္ေသာ ႏြယ္နီ၊ သင့္ဘ၀တို႔တြင္ ဘာသာျပန္ သုတေဆာင္းပါးမ်ား ပါရိွေသာ္လည္း သူတို႔အေနႏွင့္ ခြင့္မျပဳသည့္ အပုိင္းမ်ား ပါရိွပါက ဆင္ဆာ (မထည့္ဘဲ) ျပဳလုပ္ေနၾကေပေသးသည္။
အဓိကအားျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ဆုိင္ရာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ကမၻာလံုးဆုိင္ရာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ယေန႔ ေျပာဆိုေနၾကေပသည္။ ယင္းႏွင့္ဆုိင္ေသာ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ားသည္လည္း ႏုိင္ငံအစိုးရမ်ားမွ အားေကာင္းလာေအာင္ ျပဳလုပ္လာၾကေပသည္။ ယင္းတြင္ လူ႔အခြင့္အေရးဟူသည္ ဘာလဲ ဆိုသည္ကုိ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေသခ်ာစြာ နားလည္လာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးမႈ မရိွေသးေပ။
ထုိအခါတြင္ လူ႔အခြင့္အေရးကို ဘာမွန္းဆိုသည္ကို အခ်က္က်က် နားလည္ေအာင္ မလုပ္ေပးႏိုင္ေသးသည့္ အေျခအေနတြင္ အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရး ဆုိသည္မွာ အလွမ္း ေ၀းလွေပေသးသည့္ အျပင္ လူ႔အခြင့္အေရးကိုပင္ နားလည္မႈလြဲမွားေအာင္ ေျပာဆုိေရးသားမႈမ်ား ျပဳလုပ္လာသည္။ သုိ႔ေသာ္ လူတုိ႔သည္ သူတို႔ဘ၀ အေတြ႔အႀကံဳမ်ား အရ မည္သည့္ အခြင့္အေရးမ်ား ခ်ဳိးေဖာက္ခံေနရသည္ ဆိုသည္ကိုေတာ့ နားလည္ေနၾကေပသည္။
စာခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာအစိုးရသည္ အမ်ဳိးသမီးေရးရာႏွင့္ သက္ဆုိင္ ပတ္သက္ေသာ စာခ်ဳပ္ (2) ခုစလံုးကုိ လက္မွတ္ေရးထုိး သေဘာတူ ထားခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ဳိးသမီးမ်ား ေလ့လာဖတ္ရႈႏုိင္သည့္ စာေပပံုစံျဖင့္ ျဖန္႔ေ၀ေပးျခင္းမ်ဳိး မျပဳေပးသည့္အျပင္ ၄င္းစာခ်ဳပ္အေၾကာင္းကုိ ကမၻာ့ကုလသမဂၢသို႔ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ခြဲျခားထားမႈမ်ား ပေပ်ာက္ေရး ဆုိင္ရာ သေဘာတူညီခ်က္ကုိ သြားေရာက္တင္ျပသည့္ အမ်ဳိးသမီး အတန္းပညာတတ္ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးမ်ားသည္ပင္ အခ်ဳိ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေရလည္စြာ လက္ခံသေဘာေပါက္ နားလည္ေအာင္ မျပဳလုပ္ႏုိင္ေသးသည့္ အျပင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အေပၚ ခြဲျခားဖိႏွိပ္မႈ ျပဳထားဆဲ ေရွးရုိးအျမင္မ်ား က်န္ရိွေနေပေသးသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ရေပသည္။
ယင္း အမ်ဳိးသမီးႀကီးမ်ားသည္ ညံ့၍ မဟုတ္ေပ။ ၄င္းတုိ႔အတြက္ စာခ်ဳပ္ကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရာတြင္ ပိုမို အားေကာင္းၿပီး နားလည္လာႏိုင္သည့္ အမ်ဳိးသမီးေရးရာႏွင့္ ဆိုင္ေသာ အေျခအေနမ်ားကို မဖန္တီး ေပးႏိုင္ေသးေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ ၄င္းသည္ ႏိုင္ငံတကာဆိုင္ရာ၌ အမ်ဳိးသမီးေရးရာမ်ား မည္သို႔ ေဖာ္ေဆာင္ လုပ္ကုိင္ေနသည္ ဆိုသည္ကုိ ယေန႔ကမၻာႀကီးႏွင့္ အမွီ မလုိက္ႏိုင္ေအာင္ ဟန္႔တားျခင္း ခံထားရေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ ျဖစ္ေပသည္။
စစ္အစိုးရ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပိုမိုဟန္႔တား ခံေနရျခင္းသည္လည္း အခ်က္တစ္ခ်က္ အပါအ၀င္ ျဖစ္သည္ဆုိသည္မွာ တစိတ္တေဒသ အထိသာ မွန္ကန္ေပသည္။ တစိတ္တေဒသဘဲ မွန္ကန္ရသည္ဆုိသည့္ အေၾကာင္းအရင္းမွာ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ မရိွေသာ္ျငားလည္း ႏိုင္ငံမ်ားစြာတုိ႔တြင္ အမ်ဳိးသမီးေရးရာႏွင့္ ဆိုင္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားမွာ ခ်ဳိးေဖာက္ခံေနရဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ စစ္အစိုးရ ရိွေနေသးျခင္းသည္ ႀကီးမားေသာ အဟန္႔အတားမ်ားကို ျဖစ္ေစသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္။
စစ္အစိုးရသည္ ၄င္းတုိ႔၏ အာဏာ တည္ၿမဲေရးအတြက္သာ အာရံုစုိက္ေနရသည့္ အခ်ိန္တြင္ က်န္သည့္ တုိင္းျပည္၏ အေရးႏွင့္ ဆုိင္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို လံုး၀ လွ်စ္လွ်ဳ ရႈေနျခင္းေၾကာင့္ တိုးတက္မႈမ်ား ေႏွာင့္ေႏွးေနရသည္။ နဂိုကတည္းက အမ်ဳိးသားမ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို အေရးႀကီးသည္ဟု မခံယူထားျခင္း၊ ၄င္းတုိ႔ထက္ နိမ့္က်သည္ဟု ခံယူထားျခင္းမ်ားသည္ အမ်ဳိးသမီးတုိ႔၏ စြမ္းရည္ကို အသိအမွန္ျပဳရန္ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကျခင္းသည္ ၄င္းတုိ႔၏ ေခါင္းထဲတြင္ စြဲေနေသာ ရုပ္ပံုလႊာမ်ားပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ၄င္းအစုိးရမ်ား ကုိယ္တုိင္က အမ်ဳိးသမီးေရးကို ေသခ်ာစြာနားလည္၍ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတြက္ အမ်ဳိးသမီးေရးရာ ပညာေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္မွသာ ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ အေျခအေန ျဖစ္ႏုိင္ေပသည္။
ယေန႔က်မတုိ႔သည္ အမ်ဳိးသမီးေရးကို ေတာင္းဆုိေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အဓိက ေျမလွန္ပစ္ရမည့္ စနစ္မွာ အမ်ဳိးသားမ်ား ႀကီးစိုးေသာ (Patriarchy) စနစ္ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသားမ်ားသည္ ၄င္းတို႔စိတ္တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ အေျခအေနမ်ားကို ပုိ၍ ျမင္တတ္ရန္ လိုသလုိ တြန္းလွန္လိုသည့္ (ရဲသည့္) ဆႏၵစိတ္ဓါတ္လည္း ရိွရမည္ျဖစ္သည္။
တခါ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ဘက္တြင္လည္း အမ်ဳိးသမီးမ်ား ေတာင္းဆုိေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာဆုိတတ္ရန္ လုိသည္။ မိမိကို အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္က တန္းတူေရး၊ အမ်ဳိးသမီေရး ၀ါဒ ဆုိသည္ကုိ အဓိပၸါယ္လြဲမွားစြာ ေျပာဆုိေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ မိမိတို႔က အမ်ဳိးသမီးေရးဆိုသည္ အမ်ဳိးသားမ်ားကို အႏိုင္ယူရန္မဟုတ္၊ တုိက္ခုိက္ခ်င္၍ မဟုတ္၊ ေယာက္်ားေလး တစ္ေယာက္က မိန္းမအမ်ားႀကီး ယူ၍ မိန္းကေလးကလည္း ေယာက္်ားအမ်ားႀကီး လုိက္ယူရန္ ေျပာဆုိေနျခင္း မဟုတ္ ဆိုသည့္ မိမိတုိ႔၏ စံသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ေျပာဆုိႏိုင္ရန္ လိုအပ္သည္။
အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား အမ်ဳိးသမီးေရးအတြက္ ေဖးမလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ အင္အားမ်ား ျဖည့္တင္းေနရခ်ိန္တြင္ အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရးမ်ားအား ပထမဦးစြာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ကိုယ္တုိင္ မွန္ကန္စြာ နားလည္ရန္ လုိအပ္ျခင္း၊ အမ်ဳိးသားမ်ားကို နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပႏုိင္ၿပီး လက္တြဲ ေခၚေဆာင္သြားႏုိင္ျခင္း၊ ဒုတိယအခ်က္ အေနျဖင့္ အမ်ဳိးသားမ်ား ကုိယ္တုိင္က ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကတည္းက “ငါလုပ္မွ ျဖစ္မည္”၊ “ေယာက္်ားတံခြန္ လူရည္ခၽြန္” ဟူသည့္ တဘက္သတ္ ဆႏၵစြဲမ်ားကို အျမစ္ျဖတ္၍ “အမ်ဳိးသမီးအေရးသည္ ငါတို႔အေရး၊ ငါတို႔ကူရမည္၊ နားလည္ေအာင္ လုပ္ရမည္ သူမ်ားေတြထက္ ေနာက္က်ေနသည္” ဟူ၍ မိမိတို႔၏ သမီးႏွင့္ သားမ်ားကို ငယ္စဥ္ ကေလးဘ၀ထဲမွ စ၍ သင္ၾကားေပးျခင္း၊ ဇနီးမယားမ်ားကို အားေပးျခင္း၊ မိခင္ျဖစ္ပါကလည္း ေဖးမ လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးေရးကို မိမိတို႔ က်င္လည္ေနရေသာ အသိုင္းအ၀န္းမွသည္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတြက္ ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။
အကယ္၍ က်မတို႔သည္ ယခုအခိ်န္တြင္မွ အမ်ဳိးသမီးတို႔အတြက္ နားလည္ႏိုင္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္မ်ဳိး၊ ဥပေဒအရ အာမခံခ်က္မ်ား၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား မဖန္တီးႏိုင္ပါက အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသား အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္၏ လင္ေယာက္်ား ျဖစ္သူ ေသဆံုးသြားပါက ပံုေသယူဆခ်က္မ်ားျဖင့္ ေနသားက်လာေသာ လူမႈအသိုင္းအ၀န္းတြင္ သူမမွာ မၿပီးဆံုးႏုိင္ေသာ ထင္ျမင္ ယူဆခ်က္မ်ားျဖင့္ ဒုကၡ ခံစားရမည္ျဖစ္ၿပီး တရားဥပေဒ အရလည္း သင့္တင့္ ေလွ်ာက္ပတ္ေသာ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္မႈ မရိွ ဆုိသည္ကုိ နားလည္ရမည္ ျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ အမ်ဳိးသမီးေရးဟူ၍ ေျပာဆုိေနေသာ အသက္အရြယ္ ေရာက္ၿပီးေသာ လူတစ္စုအတြက္ ရည္ရြယ္ ျပဳလုပ္ေနျခင္း မဟုတ္ဘဲ မိမိတို႔၏ သမီးငယ္မ်ား၊ တူမမ်ား၊ မသန္စြမ္းသူမ်ား၊ ဦးေႏွာက္ မျပည့္သူမ်ားႏွင့္ အျခား နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ဒုကၡ ေရာက္ေနၾကေသာ မည္သည့္ အမ်ဳိးသမီးကုိ မဆို ကူညီရန္ျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသမီး ဘ၀မ်ားအတြက္ အာမခံခ်က္မ်ား ရရန္ ၀ိုင္း၀န္း ႀကိဳးပမ္းေနျခင္း ျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကုိ အထူး သေဘာေပါက္ရန္ လုိေပသည္။
တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖိႏွိပ္ခြဲျခား ခံေနရမႈမ်ားအား ပေပ်ာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကျခင္း ျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသားမ်ားအား အႏိုင္ယူလုိျခင္း၊ အာခံျခင္း၊ ကလန္လိုျခင္း၊ ကလဲ့စားေခ်လိုျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ မဟုတ္ ဆုိသည္ကုိလည္း ယံုၾကည္စြာ လက္ခံၿပီး အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ ထုိသုိ႔ ကူညီပံ့ပုိးေပးမႈတြင္ အမ်ဳိးသားမ်ား သည္လည္း အင္အားတစ္ရပ္အျဖစ္ အေရးပါေနသည္ ဆုိသည္ကုိ တင္ျပလုိက္ရေပသည္။
( 2001 ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ Volume (14) January) http://www.choelinpyar.com/article စိတ္၀င္စားလို ့ကူးယူထားပါသည္၊
No comments:
Post a Comment